Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
cânişin — (F.) [ ﻦﻴﺸﻥﺎﺝ ] halef, birinin yerine oturan … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
canişin — f. bax: naib (1 ci mənada) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
CANİŞİN — Birinin yerine geçen, birinin yerine vekâlet eden. Vekil … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
canişinlik — is. tar. 1. Canişin vəzifəsi, adı. // Canişin idarəsi. Vəfadar Tiflisə canişinliyə getmək, orada paruçik İvanovla görüşmək barədəki xahişini bildirdikdə İdris razılıq verdi. M. İ.. 2. Canişinin idarəsi altında olan vilayət. Qafqaz canişinliyi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mütəsərrif — ə. .3 1) sahib duran; yiyələnən, özünə mal edən; 2) yiyə, sahib; 3) vali, canişin … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sərdar — f. 1) komandan; baş komandan; 2) canişin … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
vali — ə. vilayətin bütün işlərini dolandıran baş hökumət məmuru; canişin … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
vəsi — ə. 1)ölənin vəsiyyətini yerinə yetirməyə məmur olan şəxs; 2) başqasını əvəz edən adam, başqası əvəzinə iş görmək ixtiyari olan adam; 3) canişin … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xəlifə — ə. 1) canişin; 2) Məhəmməd peyğəmbərdən sonra xilafət başçısı; 3) bax: xəlfə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
naib — is. <ər.> tar. 1. Böyük bir şəxsin yerini dolandıran şəxs; vəkil, canişin. Padşahın naibi. 2. Yerli inzibati idarə rəisi, kənd icması başçısı. Nahiyə naibi. Qəza naibi. Şəhər naibi. – Keşikçi <qasidi> naibin yanına götürdü. M. S. O..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
